Category Archives: Тылсым

Қыдыр, «албасты» және «рух»

Өмірде кездесетін тылсым құбылыстардың қыр-сырын ашуға адам баласының санасы жеткен емес. Сөйте тұра, тылсым дүниені танып-біліп, көргенін талдап, болжам жасауға әркім құмар. Бір атап өтерлігі, он екі мың ғаламда кездесіп жататын жұмбақтарды талай жылдан бері газетіміздің «Тылсым» айдары арқау етіп келеді. Бұл айдармен жарияланып тұратын материалдардың қызыға оқитын өз оқырмандары бар. Сондай оқырмандардың бірі — жергілікті өлкетанушы Серік Имантайұлы бүгін бізбен өз басынан кешкен біраз оқиғаны бөліскен еді…  

«Құран дәметкенде, түсімде аян береді»

Баянауылға бара жатырмыз. Сағым ойнаған сары далаға қанша қарасаң да, уақыт табандап өтпей қоятын сыңайлы. Менің аздап тынышсызданғанымды сезген болса керек, жүргізуші аға бір нәрсе айтуға оңтайланды.

Суреттері жоғалып кеткен…

Шай үстінде ағам кеше кеште болған жайтты жайып салды. «Осындай да тылсым оқиға болады екен ғой»,–деп бір сәт үрей құшағында қалдық.

Ағамның жақын араласатын Ержан деген досы екі жыл бұрын көлік апатынан көз жұмған еді.

Жылқышы қыз

Сәрікті жайлауын қыстап қалатын он шақты отбасы жылқысын тебінге бірге жіберіп, әр үйден бір адам кезекпен бағатын. Үйір-үйір жылқы бір-біріне қосылмай бір атырапта  күпсек қарды теуіп, қашан қыс қыспаққа алғанға дейін далада жайылатын.

Су бетінен көрінген бейнелер

Арқырап аққан асау Қас өзені біз тұрған шағын ауылды айналып өтіп, терең шатқалдың арасынан қысыла ағады. Ел осы өзенді жағалай салынған тар жол арқылы басқа ауылмен қарым-қатынас жасайтын. Малшылар үшін төте жолдың бірі осы еді.

Жер иесі – қара кемпір

Тірліктің ескегін есіп жүріп уақыттың қалай өткенін білмей де қалады екенсің. Жақында Алматыда тұратын досым келді. Көріспегенімізге жылдан аса уақыт болып, бір-бірімізді сағынып қалыппыз. Шай үстінде біраз әңгіменің тиегін ағыттық.

Алпыс жылдан кейін ашылған сыр

Ауылдың батыс жағындағы төбешікте жалғыз өскен алып қара ағашты ес біліп, етек жапқаннан бері білеміз. Оның мықтылығы соншалық, қандай дауыл тұрса да қозғалмайтын. Сол себепті де оның ұшар басына дейін құс ұя салушы еді. Бір жолы Қизат деген досымыз ағашқа өрмелеп құстың балапанын алмақшы болғанда абайсызда аяғы бұтақтан тайып кетіп, мертігіп қалды. Бытшыт болып сынған…

Сырлы көпір

Сәрікті өзенінің қардың суынан бастау алатын тұсына салынған ескі көпір қаншама жылдан бері жүргіншілерге азды-көпті септігін тигізіп келеді. Шетен ағашынан қиып салынған көпірден төрт түлік мал да, тіпті, түйелі көш те еркін өте береді. Әншейінде гүрілдеп құлақ тұндыратын өзен суы көпірде тұрған адамға бәсеңси естіледі екен.

Құмдыбелден көрінген құбыжық

Көзге қараңғылық үйірілген шақ. Досым тракторын тоқтата сап алқын-жұлқын қасымызға келді. Өңі құп-қу. Біз бастапқыда аңтарылып қалдық. «Не болды?» — дедік ентелей. «Сендерге өтірік, маған шын, Құмдыбелде шайтан бар екен»,- деді самайынан аққан терін сүртіп.

Үкі киесі ұрған екен

Ауылдан қозыкөш жерде Үкілісай дейтін үлкен сай бар. Ондағы биік жартастарда үкінің ұясы көп болатын. Сай аңғарымен кетіп бара жатқан жолаушыға үкінің «үңкілдеген» үні еміс-еміс естіліп тұрады. Ал сайдың басында Еркін деген малшының үйі бартын.